School was nooit een hele grote hobby van Twan Bierings. De Brabantse boerenzoon begon al vroeg met werken en kocht op 20-jarige leeftijd zijn eerste vrachtwagen. Tegenwoordig bestaat zijn wagenpark uit meer dan veertig trucks en heeft Twan vijftig personeelsleden onder zijn hoede. “Ik heb bijna nergens anders meer tijd voor, maar ik zou niets anders willen dan dit.”
Er zijn maar weinig mensen die Twan Bierings (40) iets hoefden te vertellen. Leraren misschien? Nee, Twan zag weinig klaslokalen van binnen. Hij hield meer van werken; groeide ook op in een bedrijvig gezin. “Mijn vader was boer in Leende. Ik had nooit interesse om zijn bedrijf over te nemen. Gelukkig deed mijn broer dat. Kon ik mooi iets anders gaan doen.” Twan had meer met heilige koeien en paardenkrachten dan met het vee van zijn vader.
“Toen ik zestien was, begon ik bij een transport- en tuinbouwbedrijf in Someren-Heide (vlak bij Eindhoven, red.). De firma A. Kanters was mijn eerste en tevens laatste werkgever. De eerste jaren reed ik op de tractor. Toen ik achttien werd, haalde ik mijn normale en groot rijbewijs, waarna ik ingepland werd op het transport.”
In 2003 vond Twan dat hij wel lang genoeg voor een baas had gewerkt. Hij begon op zijn twintigste voor zichzelf. Op een leeftijd waarop veel leeftijdsgenoten een tweedehands Golfje of Civic uit 1992 bij elkaar hadden gespaard, kocht Twan een iets groter model. Een DAF XF 480 Super Space Cab. “Ik heb hem bij ons thuis in de boerderij aan de keukentafel gekocht van Guido van Stiphout van De Burgh Eindhoven (later overgenomen door Truckland, red.). De wagen was helemaal nieuw. Een flinke investering, klopt. Maar ik had vier jaar lekker kunnen sparen. En als je dan een beetje zuinig leeft, kom je een heel eind.”
In de vroege jaren reed Twan als zzp’er bijna dagelijks op en neer naar Zwitserland, in opdracht van PV Transport. PV staat hier voor Pieter Verhoeven, Twans peetoom. Na twee jaar kocht Twan zijn tweede wagen. Toen hij rond 2010 met diepladers ging rijden, ging het snel. Momenteel staan er 42 trekkende eenheden - vooral DAF’s - op zijn inventarislijst. Twan: “Exceptioneel transport is langzaam uitgegroeid tot ons handelsmerk. We kunnen alles vervoeren, maar blinken uit in alles wat oversized is. Speciale maatvoering, onder vergunning. Het meeste rijden we in Zwitserland, Zuid-Duitsland en Oostenrijk; dat is onze vaste hoek. Maar als het moet, gaan we net zo lief naar Spanje of Portugal. Onze chauffeurs zijn meestal de hele week van huis. Ze slapen in de cabine.”
De cabine is meer dan het interieur van een truck, vindt Twan. “Voor onze chauffeurs is het de slaap- en huiskamer. Wanneer ik een nieuwe truck bestel, mag de vaste berijder er van meebeslissen over hoe-ie eruit ziet. De bekleding, het type tv en magnetron, het koffiezetapparaat. Zo wil ik toch een beetje een huiskamereffect creëren. Als mijn jongens zich goed voelen in hun wagen, is dat voor mij ook het beste. Daar wil ik best ver in gaan.”
Hoewel het vaak draait om de binnenkant, wil het oog natuurlijk ook wat. Twan geniet zichtbaar wanneer hij een mooi vormgegeven en onderhouden truck ziet. In 2015 won hij op het Truckstar Festival in Assen de publieksprijs voor de mooiste truck. “Ik was een beetje de outsider. Veel deelnemers poetsen de truck waarmee ze meedoen helemaal op en laten ‘m niet rijden. Mijn truck reed de dag ervoor nog met een zware lading. Ik vond het mooi, die prijs. Een truck is een visitekaartje, dus belangrijk dat-ie er netjes en verzorgd uitziet.”
Hoewel de Brabander het liefst achter het stuur zit, bestuurt hij zijn bedrijf vooral vanaf zijn kantoor in Maarheeze, vlak bij de grens met Limburg en België. Maar één dag - of nacht - in de week probeert hij toch op de weg te zitten. “Het liefst rij ik met een begeleidingsbus achter een convoi exceptionnel aan. Ik vind dat een fijne manier om binding met mijn chauffeurs te houden en zij stellen het ook op prijs. Op die manier versterk je je band. En daarnaast vind ik het rijden gewoon leuk om te doen!”
Het leiden van een groot transportbedrijf met tientallen mensen aan boord is behoorlijk intensief, beaamt Twan. “Vrije tijd heb ik niet echt. Ik ga wel elke thuiswedstrijd naar PSV en ga in de weekenden kijken naar mijn sportende zoon en dochter, maar doordeweeks ben ik vooral aan het werk. Mijn bedrijf is mijn grootste hobby. De tijd vliegt als ik aan het werk ben. Ik zou niets anders willen dan dit.”
En de DAF uit 2003 waarmee Twans avontuur begon? Die is nog steeds in topconditie. “Hij is helemaal opgeknapt en is als nieuw. Er staat 1,8 miljoen kilometer op de teller. Ik rijd er niet meer mee. Hij staat in mijn pand, als een soort blijvende herinnering aan de start van mijn avontuur.”
No related articles found.